เรื่องลี้ลับ

การสืบทอดรุ่นต่อรุ่นเรื่องราวของกระสือที่เล่าต่อๆ กันมานานเท่านานจนถึงทุกวันนี้ มีจริงหรือไม่นั้นแต่เรื่องของความรักระหว่างคนกับกระสือนั้นเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นแล้วในหมู่บ้านป่าแดง ไอ้เคนหนุ่มหล่อที่มีใจใอ้กับบัวคลี่ ไอ้เติมลูกผู้ใหญ่ที่มักมากในกาม วันนี้ทุกอย่างจะถูกตัดสิน ทุกเรื่องจะต้องยุติ ระหว่างคนกับกระสือ ทายาทกระสือบ้านป่าแดง กระท่อมหลังหนึ่ง ตั้งอยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางหมู่แมกไม้ใหญ่ และในค่ำคืนนี้กลับมีเสียงร้องควรคางอย่างเจ็บปวดนางแว่วออกมาเป็นระยะ ในขณะที่มีร่างของคน 2 คน กำลังนั่งเฝ้าอยู่น่ากระท่อมอย่างกระวนกระวายใจ “นี่ป้าบัวแกร้องควรคางมาตั้งแต่หัวค่ำแล้วนะบัวคลี่ เมื่อไหร่อาการของแกจะดีขึ้นสักที” เสียงทุ้มๆ ดังขึ้น…

ย้อนกลับไปเมื่อหลายสิบปีก่อนในห้วงเวลาขนาดนั้นอาตมายังคงเฝ้าเพียงศึกษาธรรมะไปตามสถานที่ต่างๆเพื่อหวังว่าจะขัดเกลาจิตใจและให้ได้บรรลุธรรมตามที่ได้ตั้งใจเอาไว้ ตั้งแต่ต้น ด้วยเหตุที่อาตมานั้นไม่มีทางโลกที่จะต้องห่วงจึงได้ตั้งใจที่จะศึกษาพระธรรมและออกเดินธุดงค์ตลอดเรื่อยมาซึ่งในการออกธุดงค์ในแต่ละครั้งก็ล้วนแต่ได้พบสัจธรรมต่างๆและสิ่งที่แปลกประหลาดที่ยังคงซ่อนเร้น อยู่ในมิติคู่ขนานของโลกใบนี้ ในช่วงเวลาของการออกเดินธุดงค์ในช่วงนั้นอาตมาตั้งใจที่จะออกเดินทางจากจังหวัดสระบุรีเพื่อมุ่งหน้าไปยังจังหวัดปราจีนบุรีเพื่อที่จะได้ไปนมัสการอาจารย์ที่เคารพนับถือ และถือว่าเป็นการออกเดินธุดงค์เพื่อปลีกวิเวกและปล่อยวางทุกๆอย่างไปในตัว จนมันต้องเป็นเหตุทำให้อาตมานั้นต้องพัดหลงไปยังสถานที่ต่างๆอย่างไม่ตั้งใจหรืออาจจะเป็นเพราะกรรมแต่ปางหลังที่เคยร่วมกันกระทำมาอาตมาจึงต้องได้มาพบกับสิ่งอัศจรรย์ใจตลอดระยะเวลาของการออกเดินธุดงค์ในครั้งนี้ เมื่อครั้งที่เดินทางมาถึงยังป่าดงพญาไฟในครั้งนั้นอาตมาเริ่มที่จะรับรู้เหตุการณ์หลายอย่างได้เป็นอย่างดีเพราะป่าแห่งนี้มันค่อนข้างมีอาถรรพ์ซ่อนอยู่เป็นจำนวนมาก พระอาจารย์ของอาตมาจึงคอยกำชับให้อาตมานั้นตั้งใจเล่าเรียนคัมภีร์พระเวทย์มนตราด้วยส่วนหนึ่งจะได้ใช้มันในยามฉุกเฉิน ในช่วงเย็นของวันนั้นอาตมาได้เดินธุดงค์มาค่อนข้างไกล และเริ่มที่จะเข้าแนวเขตจังหวัดนครนายกแล้วเมื่อสายตามองไปยังพระอาทิตย์ก็พบว่าเป็นเวลาที่ใกล้จะค่ำมืดแล้ว อาตมาจึงตัดสินใจที่จะหาที่พักแรมเหมือนที่เคยกระทำมาในทุกๆวัน แต่ในค่ำคืนนี้หลายๆสิ่งหลายๆอย่างกำลังจะเปลี่ยนแปลงไปเพราะอาตมานั้นก็กำลังจะได้พบกับอีกมิติหนึ่งที่หลายๆคนยังคงเฝ้าหาคำตอบตลอดมา หลังจากที่แสงของพระอาทิตย์ได้ลาลับฟ้าไปแล้วความมืดก็ได้เข้ามาปกคลุมป่าทั้งป่าจนมืดมิด ก็คงจะมีแต่แสงของเทียนเล่มเล็กๆที่อาตมาได้จุดเอาไว้เพื่อให้พอมีแสงสว่างคงอยู่บ้าง สายลมเริ่มพัดพาความหนาวเย็นเข้ามาอย่างช้าๆ และสายลมที่เริ่มจะพัดเข้ามานี้นี่เองมันถึงทำให้อาตมาเริ่มที่จะรู้สึกตัวได้ว่าสายลมพวกนี้มันไม่เหมือนสายลมทั่วไปอุณหภูมิของมันที่มากระทบกายของเรานั้นมันค่อนข้างที่จะผิดแปลกไปจากธรรมชาติ จนในที่สุดเมื่อเวลาเริ่มที่จะดึกมากขึ้น ปรากฏการณ์ที่เหนือธรรมชาติก็เริ่มที่จะคืบคลานเข้ามาหาอาตมาอย่างช้าๆท่ามกลางความเย็นนั้นของป่าดงพงไพร เสียงของการก้าวเท้าเคลื่อนไหวก็เริ่มที่จะดังขึ้นมาอย่างไม่ขาดสายราวกับว่าต้นตอของเสียงพวกนั้นมันกำลังที่จะทำให้อาตมาเกิดความหวาดกลัวขึ้นมาภายในจิตใจ…

นั่งๆ อยู่ก็เหมือนมีเสียงพระสวดลอยมา ฝ่ายพ่อก็รีบลุกขึ้นทันที เกาะแขนรูปแล้วรีบเดินตามเสียงสวดนั้นไป แค่ได้ยินเสียงพระสวดแกก็รู้แล้วว่านี่ไม่ใช่เสียงพระจริงๆ อยู่กลางป่าแบบนี้พระที่ไหนจะมาสวด… และสำหรับสัปดาห์นี้นะครับ มีน้องคนนึงได้ส่งเรื่องมานะครับ ซึ่งเรื่องที่ผมจะเล่าในวันนี้เนี่ย เป็นเรื่องที่ค่อนข้างน่าสนใจมากครับ ไม่ใช่เรื่องที่อยู่ในต่างประเทศ และไม่ใช่เรื่องแต่ง น้องเขาบอกมาว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงในประเทศไทย ที่เหมือนเมืองพัทลุง ซึ่งเรื่องนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับความเชื่อบนป่า บนเขาหรือที่เราเรียกกัน เจ้าป่าเจ้าเขานั่นเองครับ ซึ่งวันนี้เดี๋ยวเราจะมาลองอ่านเรื่องนี้พร้อมๆ กัน ว่าเรื่องจะน่ากลัวมากแค่ไหนไปรับชมกันได้เลยครับ…