เรื่องเล่าขนหัวลุก

วันนี้มีเรื่องราวของ เรื่องเล่า สุดหลอนชวน ขนหัวลุก มาให้ทุกท่านได้รับอ่านกันครับ…
ย้อนกลับไปเมื่อ 8 ปีที่แล้ว ตอนที่ผมเรียนจบม 3 ใหม่ๆ ตอนนั้นอยู่ในช่วงปิดเทอมแล้วผมก็เตรียมสอบเข้าม. 4 อีกโรงเรียนหนึ่ง ผมมีช่วงเวลาว่างเพียง 3 เดือนแล้วหลังจากนั้นต้องเตรียมไปรายงานตัวแล้วเข้าเรียนในชั้นม 4 ผมก็รู้สึกว่าอยู่บ้านในช่วงเวลา 3 เดือนนี้มันว่างมากๆ ผมเบื่อแล้วผมก็อยากจะหางานทำ เพื่อที่จะมีเงินไปโรงเรียนเป็นค่าขนม แล้วพี่สาวข้างบ้านเขามีแฟนเป็นช่างไฟ ผมก็เลยขอไปทำงานกับเขาด้วย ผมได้ไปฝึกงานที่สุขุมวิท เป็นครั้งแรกที่ผมเข้ามาในกรุงเทพฯในฐานะที่มาเป็นเด็กฝึกงานหาเงินใช้เองครับ ผมก็เลยโทรหาแม่บอกแม่ว่าแม่ผมไม่เรียนแล้วนะผมขอทำงานอยู่ที่กรุงเทพฯ ดีกว่า

ผมก็ได้ทำงานตรงนี้ที่ใจกลางกรุงเทพฯ ย่านสุขุมวิทได้ประมาณ 2 อาทิตย์ งานผมก็เสร็จเรียบร้อยดี ผมจึงได้เปลี่ยนไซต์งานไปอยู่แถวเพชรบุรีตัดใหม่ครับ ที่ทำงานที่ใหม่ตรงนี้ของผมผมก็ไม่รู้ว่าเขาเรียกว่าอะไรจะเป็นอพาร์ทเม้นท์หรือว่าห้องเช่าผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมก็อธิบายไม่ถูกเหมือนกันครับ ที่ทำงานใหม่ผมตรงนี้เขาเพิ่งทำชั้น 1 เสร็จ กำลังต่อเติมขึ้นชั้น 2 เพราะผมมาถึงก็ได้เริ่มงานเดินไฟเดินท่อไฟ ผมก็ทำงานไปเรื่อยๆ จนระยะเวลาผ่านไป 1 เดือน ชั้น 2 เริ่มเสร็จไปแล้ว 1 ฝั่งพอชั้น 2 เสร็จผมก็เริ่มย้ายงานจากชั้น 1 ขึ้นมาชั้น 2 มาเดินสายไฟด้านบนนี้ ผมก็ได้อาศัยพักอยู่ที่หน้างานเลยเพราะตื่นเช้ามาเราจะได้ทำงานจะได้เสร็จไวๆ ห้องหลักๆ จะมีอยู่แค่ 4 ห้อง ผมกับเพื่อนจะพักที่ห้อง 201 ส่วนพี่ชายที่ผมอาศัยมาทำงานด้วยเขาพักอยู่ที่ห้อง 203 เป็นห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกัน ซึ่งพี่ผู้ชายคนนี้เขาก็เอาแฟนมาทำงานด้วยซึ่งก็คือพี่สาวข้างบ้านผมนั่นเอง ผมขอใช้นามสมมุติเรียกพี่ผู้ชายว่าพี่เอส่วนพี่ผู้หญิงที่เป็นแฟนเรียกว่าพี่บีแล้วกันครับ ทุกๆ วันหลังเลิกงานประมาณ 5 โมงเย็นผมก็จะมานั่งดื่มกับพี่เอเป็นประจำ (ซึ่งบอกตรงๆว่าตอนนั้นอายุผมยังไม่ถึงด้วยซ้ำเพราะผมพึ่งจบ ม. 3 ก็ประมาณ 15-16 ครับ )

กระทั่งวันหนึ่งเวลาก็เดินไปตามปกติ เลิกงานปุ๊บผมก็จะมานั่งดื่มกับพี่เอ ในเย็นวันนั้นเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มันเหลือเพียงแค่ครึ่งขวด มันเหลือมาจากเมื่อวาน แล้วเราก็ได้มานั่งกินกันในวันนี้ มันมีอยู่เพียงครึ่งขวดยกแก้ว 2 แก้วก็หมดแล้ว ซึ่งจำนวนเพียงเท่านี้มันยังไม่ทำให้พวกเราเมาแน่นอน เราก็นั่งกินกันไปคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนเวลาล่วงเลยไปประมาณ 22:00 น ผมจะชวนพี่เอเข้าห้องพักผ่อน ชวนกันไปอาบน้ำแล้วรีบเข้านอนพรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้ามาทำงาน พี่เอแกก็เลยบอกว่าโอเคเดี๋ยวแกก็จะไปเตรียมตัวเอาผ้าขนหนูเอาเครื่องอาบน้ำก่อน ผมก็เลยเดินออกจากห้องของพี่เอเพื่อกลับห้องของผมที่อยู่ฝั่งตรงข้าม ผมกลับไปเอาตะกร้าสบู่ผ้าขนหนู พอผมเตรียมของเสร็จเดินออกจากห้องมาก็เห็นว่าพี่เอยืนรอผมอยู่ที่หน้าห้องอยู่แล้ว เห็นอย่างนั้นผมก็บอกแกว่า “โอเคพี่ รีบไปอาบน้ำกันดีกว่าเดี๋ยวมันจะดึกไปมากกว่านี้” ห้องที่ผมอยู่นั้นจะอยู่ตรงกลางตึกเลยซึ่งตรงกลางตึกก็จะมีบันไดเดินลงไปชั้นเดียวก็ถึงชั้น 1 เลย เดินออกจากตัวตึกไปฝั่งตรงข้ามจะเป็นหอพักหญิงครับ จะมีพี่รปภ. นั่งเฝ้าอยู่หน้าหอหญิง พอผมเดินออกจากตัวตึกผมก็ต้องเลี้ยวซ้ายซึ่งมันจะต้องผ่านหอหญิงแห่งนี้ ตอนที่ผมเดินผ่านผมสังเกตได้เลยว่าพี่รปภ.เขามองผมด้วยสายตาแปลกๆ เขามองผมตั้งแต่ที่ผมก้าวขาออกจากตึกแล้วมองตามจนสุดตาเลยครับ ผมก็ไม่ได้คิดอะไรมากด้วยความที่เห็นว่าเขาเป็นรปภ.ก็คงจะมองคนที่เดินผ่านไปผ่านมาหน้าหอหญิงเป็นเรื่องปกติแล้วยิ่งเห็นพวกผมเดินถือตะกร้าสบู่ยาสีฟันสะพายผ้าขนหนูไว้บนบ่าเขาก็คงจะสงสัย ด้วยความที่เป็นไซต์ก่อสร้าง ห้องน้ำมันเลยไม่มีประตู ห้องน้ำจะมีด้วยกันทั้งหมด 5 ห้อง แบ่งเป็นห้องอาบน้ำ 2 ห้องแล้วห้องส้วม 3 ห้องครับ แล้วก็จะมีปูนที่ยื่นออกมาเขาจะทำเป็น Built in อ่างล้างหน้าครับ พอถึงห้องน้ำผมก็เข้าห้องน้ำห้องแรกครับเตรียมอาบน้ำเอาผ้าเช็ดตัวแขวนผ้าไว้ด้วยความที่มันไม่มีประตู ผมเลยเอาไม้อัดที่วางทิ้งไว้อยู่ข้างๆ ห้องน้ำมาวางปิดไว้แทนประตู ตอนที่ผมกำลังอาบน้ำพี่เอก็พูดขึ้นมาว่า ”กอล์ฟอาบเลยนะพี่ว่าพี่จะไม่อาบแล้ว” ผมก็สงสัยก็เลยถามแกว่า “มาถึงห้องน้ำแล้วนะพี่ทำไมพี่ไม่อาบเลยล่ะ พี่ก็เตรียมของมาครบหมดแล้วนี่” พี่แกก็รีบตอบเลยว่า “ไม่ๆๆ พี่ไม่อาบดีกว่า ถือว่าพี่พากอล์ฟมาแล้วกัน” ผมก็อาบน้ำไปตามปกติไม่อยากเซ้าซี้แกมาก แกก็บอกว่า “กอล์ฟพี่ปวดฉี่ว่ะ เดี๋ยวพี่ไปฉี่แป๊บนึงนะ” แกก็เดินออกจากพื้นที่ห้องน้ำไปหายเข้าไปในมุมมืดของตึก ผมก็นึกแปลกใจทำไมแกไม่เข้าห้องน้ำทั้งๆ ที่ห้องน้ำก็มีตั้ง 3 ห้องหรืออาจจะเพราะห้องน้ำมันยังไม่เสร็จก็เลยไม่อยากไปยุ่งกับส่วนนั้น…

ผมก็อาบน้ำไปประมาณ 5 นาที ผมก็คิดในใจว่าพี่เอไปฉี่ตั้งนานแล้วทำไมยังไม่กลับมาสักที ผมก็เลยรีบอาบน้ำเช็ดตัว แล้วก็เก็บของที่หอบลงมาของผมไม่ว่าจะผ้าเช็ดตัวแล้วก็ตะกร้าสบู่และผมก็ไม่ลืมที่จะหยิบของพี่เอมาด้วย ด้วยความที่คิดว่ามันนานไปแล้วไปฉี่ตั้ง 5-6 นาทีแล้วยังไม่กลับมา ผมก็เลยเก็บของของแกมาด้วยแล้วขึ้นห้องเลยเพราะคิดว่าแกอาจจะแกล้งผมด้วยการหลอกว่าจะไปฉี่และแอบกลับขึ้นห้องไปแล้ว ผมก็เดินขึ้นตึกมา ห้องของพี่เออยู่ซ้ายมือห้องของผมอยู่ขวามือซึ่งทั้ง 2 ห้องนี้จะตรงข้ามกันครับ ผมก็เลยเข้าห้องซ้ายมือก่อนซึ่งเป็นห้องของพี่เอ เอาตะกร้าสบู่กับผ้าขนหนูไปคืนเขา ใจผมกะว่าจะเอาไปคืนที่พี่บีแฟนเขา เพราะผมเดินเข้าไปก็เห็น พี่บีนั่งดูทีวีอยู่ ผมก็ชำเลืองไปเห็นพี่เอเค้านอนอยู่บนที่นอน นอนแบบเหมือนคนเมานอนหลับน็อคไปเลยทั้งๆ ที่ก็ดื่มไปไม่เยอะมากเพราะดื่มจากของเก่าเมื่อวานที่มีอยู่เพียงแค่ครึ่งขวดเท่านั้น ผมก็เลยพูดแซวๆ ไปว่า “โหพี่ขนาดเดินไปถึงห้องน้ำแล้วยังไม่อาบน้ำเลยนะ แถมยังโกหกผมว่าพี่ไปฉี่แล้วแอบขึ้นมานอนเนี่ย” พอผมพูดจบพี่บีก็พูดขึ้นมาทันทีเลยครับว่า “กอล์ฟเมื่อกี้กอล์ฟลงไปอาบน้ำคนเดียวนะ แล้วก่อนกอล์ฟจะไปกอล์ฟก็มาเคาะห้องพี่มาขอยืมตะกร้าสบู่กับผ้าขนหนูไปด้วยนะ” พี่บีแกก็ยืนยันอย่างว่ามั่นใจว่าผมมาลงไปคนเดียวเพราะตอนที่แกเห็นว่าผมเข้าไปยืมตะกร้าสบู่ผ้าขนหนูเนี่ยพี่เอเขาได้นอนหลับไปแล้ว ถึงจะ ขนหัวลุก แต่ผมก็เถียงเขาขาดใจเลย ว่าที่ผมออกไปอ่ะ ผมออกไปเอาของของผมเพราะผมมีอยู่แล้ว ผมไม่มีความจำเป็นต้องมายืมของพี่เลย พี่บีก็ยืนยันอีกว่าตอนที่ได้ยินเสียงเคาะประตูอ่ะพี่ก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเป็นกอล์ฟก็เลยบอกให้เข้ามาได้เลยเพราะพี่พูดจบก็เห็นว่ากอล์ฟอ่ะเดินเข้ามา แล้วก็มาขอยืมตะกร้าสบู่กับผ้าขนหนู ผมเลยบอกพี่รอผมแป๊บนึงนะ แล้วผมก็กลับห้องไปลากเพื่อนของผมออกมา มาเป็นพยานว่า ผมเข้ามาเอาตะกร้าสบู่กับผ้าขนหนูของผมแล้วจริงๆ เพื่อนก็เป็นพยานให้ผมได้เพราะผมเข้าไปเอามาจริงๆ เพื่อนผมก็ยังยืนยันอีกว่าตอนที่ผมเข้ามาเอาผ้าเช็ดตัวกับตะกร้าสบู่แล้วกำลังจะออกไปเพื่อนผมก็เห็นพี่เออ่ะยืนรออยู่หน้าห้องอยู่แล้ว ทั้งที่ผมมีทั้งพยาน แต่พี่บีก็ยังยืนยันว่าผมอ่ะเป็นคนเข้าไปยืมตะกร้าสบู่กับผ้าขนหนูเขา ผมก็เลยเปลี่ยนเรื่องนี้ไว้ก่อนเพราะดูท่าแล้วคืนนี้ยังไงก็คงจะคุยไม่รู้เรื่อง พอเช้ามาผมก็นึกขึ้นได้ว่ายังมีพยานอีกคนนึงก็คือพี่รปภ. ที่อยู่ตึกตรงข้ามอีกคน เช้าวันนั้นผมก็ได้เตรียมอุปกรณ์ในการทำงานไปวางไว้หน้างานแต่ผมยังไม่ได้เริ่มทำงานนะครับ ผมข้ามไปหอหญิงฝั่งตรงข้าม เพื่อที่จะไปหาพี่รปภ.คนนั้น ผมไปถามรปภ.คนนึงว่ารปภ.กะกลางคืนเมื่อคืนนี้กลับบ้านไปหรือยัง พี่รปภ.กะเช้าบอกกับผมว่ารปภ.กะดึกออกเวรไปตั้งแต่ 3:00 น แล้ว เมื่อเช้านี้ตอน 6 โมงกว่าๆ เขา LINE มาบอกว่า ขอลาออกจากงานนะ พี่รปภ.กะเช้าบอกว่าพี่รปภ.กะดึกออกกะไปตั้งแต่ตี 2 แล้วซึ่งมันผิดปกติเพราะกะของพี่คนนั้นคือเข้างาน 19:00 น ออกกะ 6 โมงเช้า แบบนี้ผมก็ไม่มีพยานอีกคนนึงแล้ว ช่างก็กลายเป็นว่ามีแค่ผมกับเพื่อนผมที่เห็นพี่เอยยืนรออยู่หน้าห้อง ซึ่งสิ่งที่ค้างคาใจผมก็คือสิ่งที่พี่รปภ.คนนั้นเห็นคืออะไรถึงได้ทำให้พี่เขาลาออกจากงานไปเลย ผมมีอย่างหนึ่งที่อยากจะบอกครับ ในเช้าวันนั้นที่ผมไปหาพี่รปภ.แล้วผมคาใจ ที่พี่เอเขาหายเข้าไปในมุมตึก ผมเดินเข้าไปดูที่มุมตึกนั้นผมได้เห็นกับกระทงที่เขาเอาไว้ไหว้วิญญาณสัมภเวสี มีข้าวของคาวของหวานมีน้ำและปักธูปไว้ 1 ดอก

เรื่องเล่า มาถึงเพียงเท่านี้ผมก็อดที่จะ ขนหัวลุก ไม่ได้เลยครับ